تلویزیون رنگارنگ - ۸۰- ۲۰ اتاق فکر جمهوری اسلامی - انجمن نجات

انجمن نجات ، یکی از ارگانهای سرکوب رژیم ولایت فقیه است که به سرکوب  خا نواده های مجاهدین اختصاص یافته است .انجمن نجات شعبه ای از وزرات اطلاعات آخوندی میباشد.

آقای مهدی نوری که خود یکی از خانوادهای اشرفی میباشد. در مصاحبه ای با تلویزیون رنگارنگ ، قسمتی از فشارهای جنایتکارانه وزارت اطلاعات و انجمن نجات به خودش ا برای فرستادن او به درب اشرف ، را افشا میکند .

او میگوید:‌  وزارت اطلاعات درابتدا سعی میکند  با برخورد خوب و تحت عنوان عواطف خانوادگی ، بستگان مجاهدان اشرفی را به درب اشرف بفرستد ولی هر خانواده ای که مقاومت کند فشارها  به شیوه های مختلف شروع میشود . این فشارهاشامل شکنجه و مصادره اموال و زندان و جدا کردن همسر و ....  میگردد که به وحشیانه ترین شکل انجام میشود . درنقطه مقابل خانواده هایی که در مقابل رژیم تسلیم بشوند و ننگ همکاری با وزارت اطلاعات و انجمن نجات را بپذیرند، از امتیازات ویژه ا ی مانند وامهای بزرگ با بهره های پایین و شغل و امکانات و .... برخوردار میشوند .

مزدوری به نام مهرداد تقی پور (حسینی ) از اعضای انجمن نجات، در  وارد کردن این فشارها به مهدی نوری نقش جدی داشته است .

مهرداد تقی پور که اکنون از اعضای انجمن نجات تهران میباشد . پس از جنگ عراق و اعلام بریدگی ا ز اشرف  به تیف« کمپ تحت کنترل آمریکایی» ها میرود و سپس به وسیله وزارت اطلاعات به ایران تحت حاکمیت آخوندی برمیگردد و مزدور وزارت اطلاعات میشود . مهرداد تقی پور حتی به پدر و مادر و دایی خودش هم رحم نمیکندو علیه خانواده خودش به وزارت اطلاعات گزارش داده و از مهدی نوری میخواهد به اشرف رفته و علیه مجاهدین لجن پراکنی کند .

به سخنان مهدی نوری در تلویزیون رنگارنگ گوش دهید .

تاریخچه مختصری از انجمن نجات 

دردر زمستان  سال 1381همزمان با آماده شدن نيروهاي ائتلاف براي شروع جنگ با عراق، وزارت اطلاعات رژيم آخوندي اقدام به راه اندازي يك ايستگاه جديد راديوئي  به نام راديو “ نجات “  میکند. اين راديو با استفاده از امكانات دولتي برنامه هايش را به زبان فارسي روي موج متوسطMW در داخل عراق برنامه پخش مي كرد.

 هدف از راه اندازي اين راديو گسترش يك  جنگ رواني و تبليغاتي جديد عليه حضور مجاهدين درعراق بود . برنامه هاي اين راديو توسط اداره التقاط  وزارت اطلاعات درتهران  و با همكاري تعدادي از كادرهاي  نفوذي اين وزارت  تهيه و به طور روزانه ازاين ايستگاه راديوئي پخش مي گرديد .

بعدازپايان جنگ و سقوط دولت سابق عراق، همزمان با حضور و دخالتهاي گسترده رژيم آخوندی درعراق  در ارديبهشت ماه 1382معاونت امنيت داخل  وزارت اطلاعات يك انجمن پوششي  تحت  نام “ انجمن نجات “  تشكيل میدهد. مركز اين انجمن در تهران بود ه و هدف ازتشكيل  آن به خدمت گرفتن خانواده ها و سوء استفاده از عواطف خانوادگی، خانواده های مجاهدین علیه مجاهدین بوده است تا از این طریق به تشکیلات مجاهدین ضربه زده و آنها تشویق به خروج از اشرف نماید.

رژیم به دلیل این که  در جامعه جهانی و در داخل ا یرانخیلیمنفوز میباشد . اهداف خودش را از طریق انجمن های پوششی ویا  NGO به پیش می برد . انجمن نجات ، کانون هابیلیان، انجمن عدالت، انجمن قربانیان خشونت، ایران اینترلینک ، کانون قلم ، کانون ایران فانوس ، انجمن آوا و ... از انجمن های پوششی وزارت اطلاعات در داخل و خارج کشور میباشد. 

درگام اول وزارت اطلاعات تعدادی از مجاهدین را که بعد از جنگ کویت بریده و به ایران رفته بودند را به خدمت میگیرد . این مزدوران با خانواده های مجاهدین تماس گرفته و آنها را نسبت به فرزندانشان نگران میکردند و دروغهایی از قبیل این که آنها در غار زندگی میکنند و غذا ندارند بخورد و ... میگفتند تا عواطف خانواده ها را تحریک کرده و آنها را به درب اشرف  بفرستند .

وزارت اطلاعات در ادامه خط تلاشي تشكيلات مجاهدين در  مراکز تعدادي از استانها  انجمن نجات به راه انداخته كه به اداره اطلاعات استان، قسمت اداره التقاط وصل هستند.

هدف اصلي اين انجمنها، ايجاد فشار براي متلاشي كردن شهر اشرف بوده است. اما علاوه بر آن رژيم از طريق انجمن نجات سعي مي كند فضاي اجتماعي را عليه سازمان  مجاهدین مسموم كند. دادگستري فارس در سال83، در يك گفتگوي خصوصي در مورد تشكيلات انجمن نجات گفته است: «انجمن نجات كه از بريده هاي تشكيلاتي مجاهدين  در هر استان زير نظر وزارت اطلاعات و همان اداره مبارزه با منافقين تشكيل شده ، كار فعالي را دارند پيش مي برنند ، آنها بدون اينكه اسمي از وزارت اطلاعات ببرند با تقريباً اكثر اعضاي مجاهدين  در سراسر كشور تماس برقرار كردند و توجيه شان كردند و يا حداقل آنها را در جريان وضعيت منافقين قرار دادند ، كارهماهنگ و خوبي را پيش مي برند».

از آنجا که خانواده ها در ابتدا که به داخل اشرف برای دیدار فرزندانشان می آمدند ،تحت تاثیر مجاهدین قرار گرفته و متوجه دورغهای وزارت اطلاعات میگرددند و حتی در جریان این دیدار ها ، برخی از خانواده ها برای بار دوم که به اشرف می آمدند فرزندانشان را با خود به اشرف آوردند تا درآنجا بمانند.وزارت اطلاعات بعد از مدتی ، به خا نواده ها گفت ؛ هیچکس حق رفتن به داخل  اشرف و ملاقات با فرزندانشان را ندارند، آنها از خانواده هامیخواستند که فرزندانشان را به خارج از قرارگاه اشرف و تحت حمایت سربازان مالکی جنایتکار ملا قات کنند . هدف وزارت اطلاعات از این مساله تلاش برای ربودن مجاهدین و یا بردن مجاهدین به ایران بود. مجاهدین برای مقابله با این ترفند رژیم صراحتا اعلام کردند . درب اشرف به روی همه خانواده هایی که میخواهند به ملاقات فرزندانشان بیاید باز است و خانواده ها هر مدت که خواسته باشند میتوانند در قرارگاه اشرف بعنوان میهمان مجاهدین و نزد فرزندنشان بمانند .

ولی وزارت اطلاعات که قافیه را باخته بود ، از این به بعد اجازه ورود تکی خانواده ها به داخل ا شرف را نداده و آنها را که کاملا مطمئن بود خطوط وزارت اطلاعات را به پیش می برند را بطورسازماندهی شده به درب اشرف می فرستاد که البته تعداد بسیار کمی از این خانواده ها بعنوان خانواده های وزارتی به درب اشرف و ا کنون لیبرتی می آیند . مزدورانی مانند مصطفی محمدی ، قربانعلی حسین نژاد، خانواده ایرانپور، نرگس و محمد بهشتی ، احمد هاجری و ثریا عبداللهی و .... بودند .

د